Gooi soep, keten je vast, ga protesteren. Om alles te veranderen hebben we iedereen nodig.

Twee activisten hebben handen vastgeplakt aan de muur in de museum. Op de t-shirts is te lezen "just stop oil"

Alweer een artikel over soep en lijm?”. Er werd al veel geschreven over de actie in de Britse National Gallery waarbij activisten tomatensoep over de Zonnebloemen van Van Gogh gooiden. Er was heel wat debat in binnen- en buitenlandse pers. Vredesactie heeft zelf een lange geschiedenis in geweldloze actie, maar wat is de rol daarvan vandaag nog? We gingen in gesprek met Harriet Bergman over de ware betekenis van radicalisatie en de zin en onzin van acties.

 

"De acties zelf laten zien waartoe men bereid is om de klimaatontwrichting tegen te gaan."

Heel wat klimaatacties haalden krantenkoppen de afgelopen maanden: meer dan duizend mensen blokkeerden 30 uur lang de sites van Total in Feluy en Wandre, honderden activisten bezetten de privéjet terminal van Schiphol, activisten lijmden zich vast aan het Meisje met de parel van Vermeer,… De acties intensiveren. De Morgen kopte begin oktober zelfs: Radicaliseert de klimaatbeweging?

Van Bomspotting naar het NAVO-hoofdkwartier, daken van wapenbedrijven bezetten tot wapenbeurzen verstoren: Vredesactie heeft een rijk palmares aan geweldloze acties. Daarom vinden we het belangrijk om bij dit debat wat langer stil te staan. We werden geïnspireerd door een opiniestuk in het Parool van Harriet Bergman, trainer bij Tractie, en gingen met haar in gesprek.

“Radicalisering betekent op zoek naar de wortel. De wortels van een systeem”, zegt Harriet. “Mensen radicaliseren bijvoorbeeld wanneer ze op zoek gaan naar de oorzaak van het probleem, in plaats van symptomen. Steeds meer mensen kijken nu ook naar extractivisme, kolonialisme, het uitbuiten van de natuur en andere mensen”.

Radicale klimaatrechtvaardigheid

Code Rood bijvoorbeeld focuste in haar verhaal niet enkel op hoe fossiele brandstofgiganten de klimaatcrisis in stand houden, maar ook hoe ze recordwinsten boeken en geen rekening houden met het milieu, sociale rechtvaardigheid of mensenrechten, en hoe ze in vele delen van de wereld bloedige conflicten aanwakkeren.

“Die nadruk op klimaatrechtvaardigheid is ook een vorm van radicalisering”, haalt Harriet aan. “Want in plaats van te focussen op klimaatverandering als een technisch probleem, zie je de klimaatverandering ook als een sociaal probleem en een ethisch-moreel, politiek vraagstuk. We moeten kijken naar rechtvaardigheid. Dan kom je al snel aan de wortels van onrecht.”

Dit verhaal is bovendien een belangrijke component van een actie. Op die manier doen acties aan discours-verandering: ze introduceren een andere manier van praten over het probleem in de tijdsgeest. Dat betekent ook dat ze niet door iedereen warm onthaald moeten worden: “De acties zelf laten zien waartoe men bereid is om de klimaatontwrichting tegen te gaan. Meer nog, ze willen door een soort van cognitieve dissonantie of tegenstrijdige ideeën bij mensen heen breken.”, zegt Harriet.

Activisten zitten voor een vliegtuig, om deze aan de grond te houden.

We are unstoppable, another world is possible.

Heel wat mensen kropen de afgelopen weken in hun pen over de zin en onzin van geweldloze actie. De focus lag veelal op de tactiek, maar kunnen we het ons op dit moment in de klimaatcrisis nog veroorloven om hierover in debat te gaan?

Voor Harriet is het alvast duidelijk: “Ik denk dat er een veelvoud aan verschillende actievormen nodig is. Als mensen soep willen gooien, moeten ze lekker soep gooien. We moeten elkaar daar de les niet in spellen. Wanneer we stoppen met soep gooien of ludieke zitblokkades gaat die energie niet per se ergens anders heen. Mensen moeten doen waar ze energie voor hebben en waar ze in geloven. Dat hoeven we niet per se aan te sturen”.

De tijd dringt en de uitdaging is groot, dat staat vast. In die veelheid van actievormen en mensen erachter, zit ook de kracht van acties. Dat is exact de rol die burgerlijke ongehoorzaamheid of activisme in het algemeen vandaag moet spelen:

“Acties vandaag moeten tonen hoe de wereld er zou kunnen uitzien en bepaalde idealen in de praktijk brengen, met een bepaalde realiteitszin. Hiermee bedoel ik dat het verder moet gaan dan praatgroepen of de wereld prefigureren. Je moet ook nadenken over hoe je iets bereikt, over de representatie binnen je groep, over machtsdynamieken, over hoe je zorg draagt voor elkaar. Burgerlijke ongehoorzaamheid speelt een grote rol om die alternatieven te laten zien” zegt Harriet.

 

Om alles te veranderen, hebben we iedereen nodig. Zelf actie ondernemen? Doe mee met Vredesactie!

  • Volg een training bij Tractie

  • Doe mee aan onze toekomstige acties tegen fossiele industrie: mail mattijs@vredesactie.be