Vredescultuur en niet-militaire Veiligheid


Op vrijdag 12 mei 2000 keurde onze Belgische regering het plan middellange termijn goed van defensieminister Flahaut. De eerstvolgende vijftien jaar gaat België meer dan 260 miljard uitgeven aan nieuw wapentuig. Ons leger krijgt nieuwe wapensystemen om mee te kunnen draaien in de moderne hoogtechnologische oorlog. Voetvolk is daarbij van weinig belang. Een kleiner, maar efficiënter leger : want in een moderne oorlog is het niet langer het ‘aantal’ of de mobiliteit die de uitslag zullen bepalen, maar de kwaliteit van de hoog-technologische wapensystemen. We investeren miljarden in de aankoop van o.a. MGS (Mobile Gun System), multi-role helicopters met capaciteit pantserbestrijding (midlife upgrade van de AGUSTA helicopters), wheeled fire support, militaire transportvliegtuigen FLA-klasse (Future Large Aircraft), transporthelicopters voor het vervoer van troepen, militaire steunschepen, militaire informatie- en communicatiesystemen die compatibel zijn met de NAVO,... (Lees ook ons standpunt van juni 2001 over de aankoop van Airbus transportvliegtuigen voor 55 militaire miljarden.) De Joint Strike Fighter is buiten de discussie geplaatst. De regering schrijft de aankoop van nieuwe gevechtsvliegtuigen in voor het jaar 2015, maar de budgetten voor die miljardenaankoop zijn nu nog niet voorzien. Bovenop de 260 miljard kunnen we in 2015 dus minstens nog eens 100 miljard ophoesten voor nieuwe gevechtsvliegtuigen ! Het plan plaatst de herstructurering van het leger nagenoeg uitsluitend in het (West-) Europese (EU/WEU) en transatlantische kader (NAVO). Ons leger moet klaar staan om de Europese en NAVO-taken te vervullen. De belangrijkste opdracht van de NAVO was tot voor kort de ‘collectieve verdediging’ (artikel 5). Na de Koude Oorlog kwam de bestaansreden van de NAVO in het gedrang. Maar daar is nu een mouw aangepast. Bij de vijftigste verjaardag van de NAVO werd een ‘Nieuw Strategisch Concept’ (NSC) overeengekomen dat het mogelijk maakt dat de NAVO troepen inzet buiten haar eigen grondgebied. Met het NSC begeeft de NAVO zich op het terrein van de Verenigde Naties, aan wie volgens het Handvest de exclusieve taak toekomt om vredesmissies op te zetten en te leiden. Met het NSC dreigen militaire operaties als tegen Joegoslavië (zonder VN-mandaat) courante praktijk te worden. Ook de Europese ministerraad heeft in Helsinki beslist om zelf werk te maken van de zogenaamde ‘Petersbergtaken’. Een eigen Europese interventiemacht van 60.000 man moet militair kunnen tussenkomen bij zogenaamd humanitaire operaties. Geen enkel regeringslid stelt blijkbaar de vraag om eens te evalueren of de ‘militaire humanitaire operaties’ die reeds zijn uitgevoerd, iets hebben opgelost. Wat is de kosten/baten analyse van de interventie in Kosovo, in Somalië, in Rwanda…? België stapt kritiekloos mee in de nieuwe wapenwedloop die een verdere militarizering van de EU mogelijk maakt en de NAVO tot politieman van de wereld uitroept. Dat ze daarbij het internationaal recht aan haar laars lapt en de kansen voor een niet-militair veiligheidsbeleid ontneemt, is blijkbaar van geen belang.