Nadine: de administratieve motor van Vredesactie
U weet dit niet, maar de krant die in juni werd verstuurd is speciaal. Het is de eerste Vredesactiekrant in tientallen jaren die niét door Nadine naar de post werd gebracht. Decennia lang werden deze krantjes door één persoon in enveloppes gestoken, zorgvuldig gesorteerd op postcode en in blauwe bakjes naar een massapost afleverpunt gebracht (en misschien wel eens clandestien gedropt). Als u van ons een fiscaal attest ontving, of een vriendelijk mailtje kreeg of u misschien van adres was veranderd sinds de vorige krant, dan passeerde deze briefwisseling steeds door de handen van één persoon: Nadine.
Weinig mensen kunnen zo’n staat van dienst voorleggen. Nadine was al sinds de jaren ‘80 actief bij Forum voor Vredesactie en alles wat daar toen rond hing. In de soms chaotische laatste spurt naar een grote actie of campagnehoogtepunt hield Nadine het hoofd koel en konden we altijd op haar rekenen: om honderden deelnemersmappen klaar te maken, materiaallijstjes te beheren, last-minute aankopen te doen, actiemateriaal in overzichtelijke pakketjes te organiseren,…
Als u ons de komende tijd betrapt op een administratieve misser – een verkeerd adres, een verkeerd gespelde naam – wees dan mild. En terwijl u zich dan hoofdschuddend buigt over die foute brief, denk dan samen met ons aan een liefdevolle, punctuele, immer bezorgde schat van een mens, die geniet van een welverdiend pensioen.
Nicole: het fundament
Al jaren schrijft een Vlaamse schrijver regelmatig opiniestukken in de krant die toevallig exact de mening van Vredesactie verwoorden in scherpe proza. Die schrijver heet Elvis Peeters, en Elvis Peeters is – voor de helft – Nicole.
Je kan zonder overdrijven zeggen dat Nicole fundamenteel is geweest voor het hedendaagse Vredesactie. Tegen de jaren ‘80 was dit een groepje mensen die een overtuiging deelden. Dit was 100% goesting: gaan voor de overtuiging, geen compromis aanvaarden. Nicole was een van die mensen. Zij vond manieren om die affiniteit te verduurzamen en verder uit te bouwen tot een organisatie.
Wie samenwerkt met Nicole, voelt warmte. Je voelt je graag gezien. Er zit een diepe liefde in de organisatie.
Wat het meest opvalt aan Nicole is dat ze, na een leven in de vredesbeweging, niets van haar vuur is verloren. Je ziet geen gezapigheid, geen berusting, maar een scherpzinnige soort radicaliteit die inspireert. Decennia rechtop staan in de stroom van de status quo, stevig geworteld in de overtuigingen die je deelt met je kompanen – il faut le faire. Een mens zou verwachten dat je daar op zijn minst cynisch of moedeloos van wordt, maar nee. Bij zowel voor- als tegenspoed wordt steeds de vraag gesteld: ‘Jamaar – hoe kan Vredesactie in deze situatie het verschil maken?’
An: trainer op het scherp van de snede
Het is een marathon, geen sprint.
Met de trainersgroep Tractie draagt Vredesactie haar ervaring in het opzetten van geweldloze acties en strategische campagnes uit. Door training en begeleiding maken we groepen die aan verandering werken sterker.
Dat Tractie vandaag stevig op de kaart staat, hebben we in grote mate aan An te danken. Onder haar impuls werd de trainerswerking een volwaardige, stevige pijler binnen Vredesactie. Steeds ging ze op zoek naar nieuwe inspiratie, die ze ook graag met anderen deelde. Zo werd het aanbod van Tractie gaandeweg verbreed en de visie verdiept.
Een argeloze nieuwkomer ziet iemand die het rustig aan doet. Maar als je naast An werkt groeit er na een tijdje een besef: je staarde je blind op het doel en maakte onderweg een aantal botsingen. Misschien is jouw doelgerichte manier van werken niet erg duurzaam. An is iemand van het proces, en leeft daarnaar.
Geleid door haar goesting heeft ze haar eigen weg gebaand. Het leven is een reis, en je blijft nieuwe mensen ontdekken, nieuwe inzichten opdoen. Zo kan je telkens met nieuwe ogen kijken naar de wereld, en die panorama’s kan je weer delen met je compañeros. An bracht veel nieuwe ideeën binnen in het team, leerde ons sociocratie (opzoeken!) en zette de verhuis naar de Peperfabriek in.
Roel: bescheiden duizendpoot
Wanneer je het niet meer weet, twijfelt aan je strategie, er als team niet meer uit geraakt, een goed actie-idee zoekt, een spitse formulering mist, of wanneer je gewoon even wil genieten van iemands erudiete rustige uitstraling … Dan ga je naar Roel.
Roel was de eerste die echt alle levensfasen van een vredesactivist doorlopen heeft: van absoluut groentje die met grote ogen aan een eerste actie deelnam naar regelmatige vrijwilliger. Dan is hij campagnevoerder geworden tijdens Bomspotting en NATO Game Over, waar hij mee met het team de strategie bepaalde. Vervolgens zocht hij meer uitdaging door zich te verdiepen in Tractie en begon aan een opleiding Rechten. Dit groene zaadje is uitgegroeid tot een indrukwekkende boom, wiens takken reiken over de hele organisatie en ver daarbuiten. Een boom waar je graag onder gaat zitten.
Roel is een vaste waarde. Denk aan iemand die alles combineert: visie, rust, competentie in schrikwekkend veel domeinen, ervaring, strategie. Deze man straalt. Ongetwijfeld hebben we het laatste hier nog niet van gehoord.